Memento

نوشتن برای من مثه نوره برای گل. هر وقت برای یه مدت طولانی نمینویسم کسل و بی انرژی میشم. شایدم مشکل یه جای دیگست که هنوز نمیدونم. این مدت عجیب و غریب بود. ینی برای همه بوده. از وقتی که مهاجرت کردیم، هم Memento...

این خونه همون خونه رویایی منه. نامجو میخونه "ابر بهارون تو بگو..." و الف که داره موهاشو مرتب میکنه و هر چند دقیقه یه بار همخونی میکنه و نگرانی من اینه که چرا هنوز ظرف نشسته داریم و غذا چی بخوریم و چرا لاله های قشنگمون انقدر زود خشک شدن؟

زندگی با تو قشنگه. زندگی کنار تو درست مثه جریان یه رودخونه وسط جنگله؛ زیبا،دور از هیاهوی دنیا، گاهی آروم گاهی تند اما همیشه زلال و دلپذیر. 

Memento...

تنبلی بعضی روزام اعصابمو بهم میریزه. در واقع نمیدونم اعصاب خورده که باعث میشه درس نخونم یا درس نخوندنه که اعصابمو خورد میکنه. بهرحال، جمعه درس نخوندم و امروز تلاش کردم بخونم که نهایتا خوندن هزار خورشی Memento...

و قسم به لحظه ای که بوی مربای توت فرنگی میپیچه تو خونه...

Memento...